Eindelijk een team!

Nou, het idee van 'Can I get a thousand likes for NOT beating cancer' was een succes, de uitwerking wat minder... Volgende keer moet ik misschien ook nadenken hoe ik iets ga doen... In elk geval is het bericht flink geliked en gedeeld, maar in eerste instantie had ik de instellingen van het bericht niet aangepast naar openbaar, dus alleen mijn FB vrienden konden dit bericht zien... Lekker handig. Maar dankzij hulp (bedankt!) heb ik dit aangepast naar openbaar en kon mijn bericht alsnog flink worden geliked en gedeeld... En dat leek te lukken, maar, het bericht telt het aantal likes niet op. Dus nu lijkt het alsof er allemaal losse berichten in de ronde worden gestuurd. En nu ben ik blijven steken op 43 likes, dit zijn allemaal personen uit mijn vriendenlijst. Maar gek genoeg kan ik wel bij sommige berichten zien dat dit is geliked door personen die ik niet in mijn vriendenlijst heb, maar dat telt dus niet op bij het bericht... En evengoed krijg ik nu reacties van mensen die ik niet ken, die mij sterkte wensen en zeggen dat ze mijn bericht hebben geliked en gedeeld.. Het gekke is dus dat het bericht wel rond gaat, en wordt geliked en gedeeld, maar dat het eigenlijk allemaal losse berichten zijn geworden. Maar aan de andere kant wilde ik gewoon graag een gesprek op gang brengen, en los van het aantal zichtbare likes op het oorspronkelijke bericht lijkt dit dus gewoon gelukt te zijn!
Heb een beetje rond gegoogeld waar dit aan kan liggen, maar ben er niet helemaal uit. Als ik zoek op 'share en like facebook' kom ik met name bij informatie dat je als bedrijf een share and like facebook app moet kopen. Misschien is het dan voor een persoon niet mogelijk om berichten op deze manier rond te sturen... Ik weet het niet. Heb inmiddels al mijn instellingen van Facebook zoveel mogelijk op openbaar, maar dat lijkt ook niet te helpen... En het vreemde is dat sommige reacties uit mijn nieuwsoverzicht zijn verdwenen..... Nogmaals, mocht er iemand zijn die dit misterie voor me op kan lossen, heel graag!

Verder heb ik een goeie week gehad! Heb een nieuwe huisarts. Ik miste bij mijn oude huisarts betrokkenheid en kreeg het gevoel dat hij mij als terminale patient ziet (en zolang ik nog lekker rondfiets en onderweg ben om kankervrij te worden vind ik mezelf helemaal niet terminaal) en zou zo graag hebben dat de artsen om me heen wat meer met me meedenken. Dus een nieuwe huisarts, jonge dame van mijn leeftijd. Vriendelijk en betrokken! Ben afgelopen week bij haar geweest en hebben kennis gemaakt. Heb haar ook verteld dat ik wel hoop heb om beter te worden en dat ik gek word van mijn artsen die maar blijven herhalen dat dit niet het geval zou zijn. Ze kon zich gelukkig wel vinden in hoe ik er in sta. Ze gaf aan dat ze contact zou kunnen opnemen met mijn oncoloog, maar dat het ook kan zijn dat de oncoloog zou zeggen dat ik psychische hulp zou moeten nemen om mijn diagnose te accepteren. En ik zeg, ik WEIGER om mijn diagnose te accepteren. Daar kun je tien psychologen tegenaan gooien, maar dit maakt het voor mij helemaal niet anders. Sterker nog, ik heb totaal niet de behoefte om mijn diagnose te accepteren. Ik ben niet gek! Ik ben 32, ik wil leven en als ik accepteer dat ik niet beter word dan heb ik niks meer. Ik heb geen bucket list, er zijn geen dingen die ik dan gauw nog even wil doen. Ik wil leven en ik wil een toekomst, dat is wat ik wil. En ik wil graag dat artsen met me meewerken om die stomme kanker weg te krijgen (wat nog steeds mogelijk is) en dan zien we wel weer verder. En ik baseer dit ook ergens op. Op de facebook groep zijn er vrouwen die er net zo slecht of zelfs slechter voorstonden als ik (met precies dezelfde kanker) en die al geruime tijd kanker vrij zijn. En daar hou ik me aan vast, punt uit. En ik zie ook de andere kant, ik krijg regelmatig overlijdensberichten van vrouwen die het niet hebben gered en dat vind ik vreselijk en ik realiseer me dat de kans bestaat dat dat mij ook gaat gebeuren. Maar ik hou me vast aan de andere kans en die is dat ik wel beter word.
Ik heb aangegeven bij mijn nieuwe huisarts dat ik geen behoefte heb om met een psycholoog te praten, maar dat ik wel op zoek ben naar een alternatieve therapie, waarbij ik me weer fysiek wat meer kan ontspannen. Zij heeft me doorverwezen naar een psychosomatische fysiotherapeut. Daar heb ik gister een afspraak gehad en dat was echt heel erg prettig! Ze zei ontzettend rake en ware dingen en de behandeling was ook heel erg prettig. En het leuke was ook dat ze vroeg of ik met voeding bezig ben. Ik gaf aan dat ik heb uitgezocht wat ik wel en niet moet eten, maar dat ik af en toe wel tegen dingen aanloop. En zij heeft me weer doorverwezen naar een orthomoleculair dietist. En dat is nou precies wat ik al die tijd zoek! Zij kunnen ook via bloedcontroles kijken welke tekorten ik in mijn lichaam heb, dus kan ik mijn voeding hier nog veel gerichter op aanpassen en eventueel ondersteunen met supplementen. En het prettige is dat deze dames ook weer samen werken met mijn huisarts. Dus nu heb ik een team. Eindelijk een team van mensen die met me meedenken en me ondersteunen. En na 1 behandeling van de psychosomatische fysio voelde ik me al honderd keer hoopvoller, frisser en gelukkiger. Dat is pas kwaliteit van leven!