Kanker is niet sexy...

Kanker is niet sexy... Sinds afgelopen vrijdag in elk geval weer een stukje minder...

Vrijdag was ik in het AvL ziekenhuis voor de onderzoeken om te bepalen of ik mee kan doen aan de studie komende maandag. Bestond uit een scan, longfoto, hartfilmpje en bloedcontrole. Helaas bleek uit mijn bloed dat mijn nierfunctie weer verslechterd is (terwijl het de laatste twee controles juist verbeterd was...). Dit was dusdanig zorgelijk dat er meteen wat aan gedaan moest worden. Zelfs zo zorgelijk dat ik bijna, op een paar puntjes na, niet mee had kunnen doen aan de studie. Maar gelukkig heb ik dit met de hakken over de sloot gehaald...
De linker nier is vergroot en loopt niet goed af, maar ook de rechter nier vertoonde wat stuwing. Dit komt omdat de tumor op de ureter drukt (dit is het buisje tussen de nier en de blaas wat de urine afvoert). Met als (nood)oplossing... Buisjes in mijn nieren. Aan beide kanten. Om mijn linker nier te redden en de rechter goed te houden. Alles op alles op maandag te kunnen starten met de kuur... Dus een paar uurtjes later werd ik de behandelkamer in gerold en rolde ik een uur later weer naar buiten met mijn nieuwste cadeautjes van de kanker. Twee slangetjes, die uit beide flanken steken, met daaraan, aan beide kanten deze keer, een zak. Dus na mijn katheter verlossing ben ik weer het haasje, en zelfs dubbel het haasje dit keer. De ingreep was behoorlijk onprettig, een flinke naald erin als verdoving en daarna steken ze een slangetje in je zij, helemaal tot in het midden van je nier met daaraan een soort spiraaltje wat het op zijn plek houdt. De nieren zijn niet goed te verdoven en dat was te voelen... En nadat hij er rechts in zat mocht ik het nog een keertje overdoen aan de linker kant... Ben nog steeds aan de pijnstilling nu, kan een aantal dagen pijn doen. Moet wel zeggen dat de artsen echt super vriendelijk en kundig waren. Ze hebben me er echt doorheen geloodst!! (Overigens zijn alle verpleegkundigen an artsen die ik tot dusver in het AvL heb ontmoet super!). Heb tijdens de ingreep nog zitten opscheppen over mijn actie en alle donaties trouwens! :)  Na mijn buisjes avontuur moest ik nog een nachtje blijven en mocht ik gister weer naar huis. Altijd zoooo fijn om thuis te komen! Vandaag bijna de hele dag in bed gelegen, was moe van alle spanning van de laatste dagen  en met al die zakken ook gehannes om van alles te doen. Was een paar maanden geleden zooooo blij dat de katheter eruit ging en dat ik alles kon, kan me bijna niet voorstellen dat ik nu weer terug bij af ben, zelfs dubbel terug bij af... En dat terwijl ik me vrijdagochtend zat af te vragen of ik wel een picclijn wilde, omdat ik bang was dat dit me teveel zou beperken. En nu, ach, nu lijkt een slangetje meer of minder ook niet echt uit te maken... Geen sauna meer, niet meer in bad, douchen met twee stickers op mijn rug, geen strakke broeken en korte rokjes meer.... Jakkes, wat was normaal toch heerlijk!!! En het heeft niet veel uitleg nodig dat twee slangen die uit mijn rug steken met twee zakken eraan nou niet echt sexy is... Bah!
Net nu ik weer mijn eigen haar heb (ben zelfs naar de kapper geweest vorige week, geknipt en gekleurd!) en ik mij zo goed voelde!
Overigens is het niet de bedoeling dat deze slangen en toebehoren blijvend zijn. Hopelijk gaat de chemo zorgen dat de ureter weer vrij komt en alles weer zonder hulpmiddelen werkt. En anders is het een optie om inwendige buisjes aan te brengen, die gewoon naar mijn blaas lopen waardoor geen zakjes meer nodig zijn. Maar dat hangt af van hoe de tumor precies zit. Maar laten we hopen dat het weer vanzelf gaat straks, ik hou hoop!!! Allemaal weer denken aan een zelfstandig plassende Alice!  :)

Morgen ochtend moet ik vroeg weer in het AvL zijn en alles goed (genoeg) is start ik met de
chemo. Ben inmiddels wel geobsedeerd door mijn nierfunctie. Zit ook de hele tijd alle slangetjes in de gaten te houden of alles wel goed gaat... Morgen zal mijn nierfunctie goed genoeg zijn.... Het moet, morgen is mijn nierfunctie goed genoeg voor de chemo!




Voor degenen die het willen zien... Dit is aan beide kanten zo.. Auw!