Zoals
jullie weten zal ik snel mijn mooie haartjes verliezen. Nu had ik het volgende
plan. Omdat het volgens mij heel naar is als het uitvalt terwijl het zo mooi
lang is dacht ik om het eerst kort te knipppen, maar wel vrouwelijk. En…
Tadaaaa… Dat hebben we inmiddels gedaan! Voor het eerst in mijn leven kort
haar! Zie foto’s! Ik hoop dat ik op tijd uit het ziekenhuis zal zijn zodat ik
nog een mooie foto kan laten maken met mn nieuwe haar, want het uitvallen zal
nu niet heel lang meer op zich laten wachten. (Ik wil alles in het proces
vastleggen per foto, dus met haar, met kort haar en straks kaal ook en daarna
weer met nieuw haar!). Wanneer het eenmaal uit valt kan ik altijd de tondeuse
eroverheen halen! Denk wel echt dat het wennen wordt, vind het ook wel
verdrietig.. Ik heb altijd lang haar gehad en haal mijn vrouwelijkheid ook wel
een beetje uit mijn lange haren. Nu zie ik gelukkig wel veel mooie chemokopjes,
met name wanneer het weer een beetje aan gaat groeien. Maar tot die tijd denk
ik wel dat ik een pruik wil, gewoon om op te zetten wanneer je ergens heen gaat
en even niet ‘ziek wilt zijn’, lekker anoniem verstopt onder een pruik. Heb
overigens al hele mooie gezien, dus denk dat dat ook wel zou staan. Hoop dat
het ook een beetje comfortabel is. En verder heb je ook een soort lapje wat je
leuk kunt dragen, om je kale knikker wat te bedekken. Maar denk dat het er
altijd wel anders uit ziet, ook mijn wenkbrauwen en wimpers raak ik kwijt, dus
ziet er sowieso wat vreemd uit denk ik, al kan ik wenkbrauwen ook wel een
beetje tekenen. En nu heb ik een redelijk fijn gezicht, wat hopelijk straks
prachtig uit komt zonder al dat haar… J Moet zeggen dat ik wel een beetje
boos was op mijn ziekte, toen ik in de badkamer lag terwijl ik niks kon had ik
wel een beetje het gevoel dat ik mijn waardigheid verloor, veel ziek zijn en
dan ook nog kaal worden, het is niet niks allemaal. En wat krijg ik ervoor
terug straks, dat is ook maar de vraag. Slaat de chemo wel goed aan?
Maar na
mijn chemodip heb ik mijn moed weer hervat (en weer een beetje hoop gekregen,
hier gaat mijn volgende blog over) en ben ik weer sterk! Vechten wanneer nodig,
ondergaan wanneer nodig, maar altijd met geheven hoofd! Kontschoppen noemen we
dat! (Uit een Amerikaans boekje over kanker overleven, Nederlandse vertaling
van asskicking, ik vind het een geweldig woord). Deze jonge, sexy, kale,
kontschoppende vrouw gaat niet zomaar bij de pakken neer zitten. Deze sexy
kontschoppende vrouw gaat gewoon door! Yeahaaaaa!!!!! Van het typen van deze
woorden word ik al vrolijk en krijg ik kracht!
Hieronder
wat pruiken die ik op het oog heb..
Deze voor het stappen.. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten