Vanaf het
bezoek aan de gynaecoloog zit ik in een emotionele achtbaan en werd ik heen en
weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Op maandag de CT scan laten maken.
Beetje vreemde bedoeling eigenlijk. Ik mocht plaatsnemen in een lange gang met
een rij stoelen, uitkijkend op allemaal deuren. Als je naam wordt genoemd krijg
je een grote maatbeker (geloof wel anderhalve liter) en krijg je de instructie
deze helemaal op te drinken. Anderhalf uur lang ieder kwartier een glas (was
wel een beetje beteuterd dat ik na zes glazen nog steeds een vol glas overhad,
heb die nog net naar binnen gekregen). Stoeltjes zaten vervelend, niet een
tafel voor mn drank, maar gelukkig kon Klaas wel bij me blijven. In een soort
science fiction achtige ruimte mocht ik liggen op een soort plank, die door een
grote ring heen schoof. Het drankje was contrastvloeistof om mijn ingewanden te
laten schitteren en ze spoot ook nog wat vloeistof in mijn aderen. Dat voelde
heel maf! Ik voelde het echt door mijn lichaam heen sjezen. Echt heel gek! Maar
gelukkig niet pijnlijk. Tijdens de scan herhaalde ik de volgende mantra.. De
kanker is niet uitgezaaid, ik overleef dit! Gelukkig was de scan zo voorbij.
Vertelde later aan Klaas van mijn mantra en bijzonder genoeg had hij hetzelfde
in zijn gedachten toen ik door de scan ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten