De
volgende dag mijn huisarts geprobeerd te bellen, maar maandag was hij nog op
vakantie. Er was wel een andere arts voor spoedgevallen bereikbaar, maar was al
twee keer weggestuurd bij de doktersdienst, voor mijn gevoel was ik geen spoed
meer… Dus op dinsdag opnieuw mijn huisarts gebeld, maar door zijn afwezigheid
daarvoor was het topdrukte! Heb de hele ochtend gebeld, maar kwam er niet
doorheen. Toen maar op eigen initiatief urine naar de assistente gebracht en
einde van de middag gebeld door de stagiair dat ik inderdaad WEER een
blaasontsteking had en ze zou me WEER een antibioticakuur voor schrijven. Heb
aangegeven dat ik ook pijnklachten had, maar daar wist ze niet van of dat
normaal was… Met lood in mijn schoenen de derde kuur gehaald en begonnen, maar
op woensdag besefte ik me dat dit helemaal nergens meer over ging, de pijn in
mijn buik bleef in alle heftigheid en merkten geen enkele verandering door de
antibiotica. Op woensdag heb ik, enigszins gefrustreerd en vooral bezorgd de
huisarts weer gebeld en kon ik een afspraak krijgen voor de vrijdag. Eerder kon
echt niet ondanks mijn pijn. Op donderdag ochtend hing ik smekend aan de
telefoon of ik echt niet eerder kon komen, ik trok het niet meer van de pijn.
Gelukkig was er net een plekje vrij gekomen en kon ik meteen komen, bij mijn
eigen huisarts! Nou komt alles goed dacht ik! Hij kan me de juiste antibiotica
voorschrijven, ik wist bijna zeker dat ik toch een eileiderinfectie had. Hij
heeft me aangehoord, weer op mijn buik gevoeld en urine bekeken en beaamde mijn
vermoeden.. Hij schreef me een antibioticakuur voor (inmiddels nummer vier,
maar eindelijk de juiste!). Enigszins bezorgd was ik wel omdat het paasweekend
voor de deur stond (welke ik niet weer bij de doktersdienst wilde doorbrengen),
ik zou dinsdag weer bij hem terugkomen om te kijken hoe het ging. Maar ik mocht
de dag erna nog bellen als ik bezorgd was. Vrijdag merkte ik nog niet echt
verschil, maar had zo’n goede hoop dat ik me snel weer beter zou voelen dat ik
mijn werk heb laten weten dat ik weer kon werken. Dit heb ik zaterdag en zondag
ook gedaan (wel met pijn, maar daar heb ik me doorheen gebeten in de hoop en
verwachting dat dit snel minder zou worden). Maar helaas, op zondag avond moest
ik tot de conclusie komen dat het niet ging, het lukte gewoon niet. De pijn
bleef en ik was inmiddels ook flink vermoeid. Op maandag heb ik me weer ziek
gemeld en dinsdag ochtend zat ik samen met mijn man bij de huisarts. Hij heeft
me doorverwezen naar de gynaecoloog met op de verwijsbrief het vermoeden….. Een
bacteriële infectie…Op dinsdag gebeld en een afspraak (na flink aandringen)
gekregen voor de donderdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten